Η ντουντούκα ήταν «έτοιμη για δράση»
Μαχητικός στα άκρα επί των κυβερνήσεων «του μνημονίου», ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου συζητήθηκε για ανεκτικότητα στην κυβερνητική επιλογή να ανοίξουν τα μαγαζιά την Κυριακή των Βαΐων. Εβαλε νερό στο κρασί του, επειδή ανέλαβε τη χώρα μια οικεία κυβέρνηση;
Ο ίδιος έδωσε απαντήσεις για το θέμα. Η «ΠτΔ» βρήκε την αφορμή να του θέσει τα ερωτήματα σε πιο «κεντρική» βάση.
Του ΚΩΝ. ΜΑΓΝΗ
1. Πέρασαν τρεις μήνες από τις εκλογές, και μια απαιτητική-επιθετική ανακοίνωση κατά της νέας κυβέρνησης, δεν έχουμε δει. Η προηγούμενη, δεν είχε παράπονο. Μήπως η πίστωση χρόνου είναι πολύ ελαστική, σε σχέση με την κατάσταση και τις προσδοκίες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση; Μετεκλογικές φωτογραφίες σας με ντουντούκα δεν έχουμε... Θα δούμε;
Να ευχαριστήσω εσάς για τις «κακές ερωτήσεις» και την έγκριτη εφημερίδα σας που με φιλοξενεί.
Πιστεύω στην αρχή της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος, από κόμματα, πολιτικές παρατάξεις.
Πιστεύω ότι οι φορείς, σύλλογοι, σωματεία δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν ιμάντας μεταβίβασης της κομματικής γραμμής. Προσπαθώ τα παραπάνω να τα τηρήσω κατά τη συνδικαλιστική μου διαδρομή από το 1976 έως σήμερα. Εάν το καταφέρνω και είμαι συνεπής με τα ανωτέρω, θα με κρίνουν οι συμπολίτες μας.
Σε όλες τις κυβερνήσεις, δημοτικές αρχές, πάντα δίνουμε μια πίστωση χρόνου, τουλάχιστον 4 έως 6 μηνών, μέχρι να βρει τα «πατήματά» της. Εκτός αν μπουν ζητήματα παραβίασης αρχών μας, κόκκινων γραμμών, π.χ. μείωση μισθών, συντάξεων, ενεργοποίηση ΚΕΑΟ κ.ά.
Θα καταθέσω όμως, ότι στη γενική συνέλευση της ΕΣΕΕ 15/3/15 όταν ο υπουργός Οικονομίας κ. Σταθάκης εξέφρασε την άποψη να συζητήσουμε σαν βάση τις 7 Κυριακές, αμέσως μετά, παίρνοντας τον λόγο, ήμουν αυστηρός, απόλυτα σαφής και κάθετα αντίθετος σε οποιαδήποτε συζήτηση, καταθέτοντας τη θέση μας για 2 Κυριακές.
Οι έντονες διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν αμέσως μετά, έφεραν το αποτέλεσμα ώστε το υπουργείο να αποδεχθεί τις θέσεις μας, που θα καταθέσει στο νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς τις προσεχείς ημέρες. Εχετε πρόσφατη φωτογραφία μου μαζί με συναδέλφους στη συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια κατά των πλειστηριασμών την Τετάρτη 15/4/15, η ντουντούκα ήταν στο αυτοκίνητο ετοιμοπόλεμη αν ξεκινούσε ο πλειστηριασμός…
Οι επιτροπές αλληλεγγύης του Συλλόγου μας είναι σε συνεχή δράση και παράλληλα διεκδικούμε μέσω της δικαστικής οδού τα θέματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κ.ά, χωρίς να έχουμε αναστείλει καμιά δραστηριότητά μας.
2. «Λεφτά να ψωνίσει» δεν έχει ο κόσμος, λέγατε προ καιρού, και δεν θα διαφωνήσει κανείς. Είδατε να αλλάζει κάτι; Σύννεφο πάει η φορολογία, αλλά η νέα κυβέρνηση φέρεται σαν την παλιά. Τι λέει ο εμπορικός κόσμος;
Σίγουρα η κοινωνία δημιούργησε προσδοκίες για άμεσες λύσεις σε συσσωρευμένα προβλήματα 5 μνημονιακών σκληρών χρόνων, προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι νόμοι που ψηφίστηκαν είναι σαφώς πιο θετικοί και προωθημένοι π.χ .ρύθμιση εξπρές έως 31/3/15, 100 δόσεις, ΟΑΕΕ. Ισως πριν δύο χρόνια να «έσωζαν» πολλούς συναδέλφους, η κατάσταση όμως αλλάζει με γεωμετρική πρόοδο, χρειάζονται επομένως πιο βαθιές τομές, αποφασιστικά μέτρα και γρήγορα βήματα.
Η κοινωνία, πέρα των σαθρών μέτρων που έχει υποστεί τα 5 χρόνια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, «κουμπώνεται» ακόμα περισσότερο όσο τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν για GREXIT -ατύχημα και δεν προσφέρουν υπηρεσίες όσοι χρησιμοποιούν σαν επιχειρήματα-όπλα, γιατί η αγορά, πέραν του ότι θέλει χρήματα, θέλει ψυχολογία και ηρεμία.
Αναμένουμε το νομοσχέδιο για τη φορολογία για παρεμβάσεις μας, αν έχει νέα βάρη για την κοινωνία και την τάξη μας, θα μας βρει απέναντι. Ο «ομφάλιος λώρος» του αέναου κύκλου της ύφεσης πρέπει να κοπεί.
3. Να μιλήσουμε ρεαλιστικά; Ανεξάρτητα ποιος κυβερνάει και ποιος είναι ο συνδικαλιστής: Πιστεύετε ότι τα μαγαζιά που έκλεισαν στην πόλη είναι δυνατόν να ξανανοίξουν; Ηταν φυσιολογικός αυτός ο υπερεμπορισμός;
Τα καταστήματα που έκλεισαν δεν είναι δυνατόν να ξανανοίξουν, ούτε η επόμενη μέρα, με τις καλύτερες προϋποθέσεις, θα είναι όπως χθες, δηλαδή το 2009, 2010. Αλλωστε η οικονομία αναπτύχθηκε σε στρεβλή βάση. Αφύσικος ο υπερεμπορισμός, όμως η αποβιομηχάνιση της πόλης μας είχε ως φυσικό επακόλουθο ο κόσμος που δούλευε εκεί να αναζητήσει την τύχη του ανοίγοντας ένα μίνι-μάρκετ ή καφέ για να βγάλει τα προς το ζην. Πού ήταν οι παρεμβάσεις της συντεταγμένης Πολιτείας;
Σήμερα στην κρίση ξεφύτρωσαν εκατοντάδες καφέ. Εχουν μέλλον;
Οχι, λύσεις ανάγκης.
Η οικονομία χρειάζεται ένα γενναίο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα με στροφή ιδιαίτερα στον πρωτογενή – δευτερογενή τομέα, στο αγροτοδιατροφικό σύμπλεγμα, τουρισμό – πολιτισμό, ενέργεια – μεταφορές, νέες τεχνολογίες, έρευνα – καινοτομία, στις αναπλάσεις
– αναβάθμιση κτιρίων (ενεργειακά) σε συνεργασία με το δημόσιο για να πάρει μπροστά.
Εδώ όσο ποτέ, χρειάζεται ένα συνδικαλιστικό κίνημα διεκδικητικό, μαχητικό, απαιτητικό ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, που θα επαγρυπνά, καθοδηγεί, συντονίζει, ωθεί, δίνοντας λύσεις που θα έρχονται σε σύγκρουση με τα οργανωμένα συμφέροντα.
Χωρίς κίνημα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, η όποια κυβέρνηση θα κινδυνεύει να «αποκοιμηθεί», τότε χρειάζεται η ντουντούκα…